İbrahim Değerli (ibrahim Değerli)

Anadolu Kadınıydı. O Hepimizin Annesiydi...

Bazen; memur oldu,
Bazen; işçi,
Bazen;hizmetkar,
Her yönüyle hamarattı.
Ama, o bir anneydi..

Omuzunda dünya yükü
Saçların da aklar çökülü
Gecesi belli, gündüzü belli
Hergün çalıştı,
Nasır tutdu, o nazik elleri
Kimseye derdini,
Bir gün olsun söylemedi
İç halini kimse bilmedi...

Hiç kadın hakları girmemişti evine
Hiç gül verilmemişti eline
Yılın annesi seçilmemişti
Ekmeğini kendi yapar
Hamurunu kendi yoğurur
Çocuğunu kendi başına doğurur
Hastane doktor, ebe bilmez
Şansına bir gün olsun, lanet etmezdi..

Kocası onun için ilk göz ağrısıydı
Evi her zaman birinci vatanıydı
Erkeğinin önünde;
Sayğıda kusur etmez
Bir an olsun,
Alnını onun yanında dikmez,

Çocuklarından başka, zenğinliği olmadı,
Hiçde, hayalde kurmadı,
Hayal kuracak vaktide yoktu,

Bir gün hayal kurdu
Gülen gözlerini kapadı
Bir daha hiç açmadı.
O anadolu kadınıydı,
O hepimizin annesiydi....


İbrahim Değerli.

Bu şiir toplam 373 kez okundu.
26.08.2013 23:34:52

• Yorumlar
• Yorum Yaz