canan örenlioğlu (canan özanaç örenlioğlu)

ŞİİRİMİN DİLİ

Ağıtlardan süzdüm, taze demli
Şiirimin dili, acının ana dili
Sel taşkını gözlerim, aynalardan göç etti
Biat ettiğim ruhun, ruhumu terk edeli,
Eşgalin hayallerimden bile silindi....

Kim ne dersin desin;
İlla sırtımızdaki izi görmemiz lazımdı
İnanmak için....
Geceleyin loşluğunu
Boşluğunu,
Merhem diye umduğum dokunuşunu,
Dudağa değmeyen sarhoşluğunu,
Kaleme yâr olmayan kağıtların okunuşunu,
Ve sırtımdan kahpece vuran yok oluşunu...
İlla sızın lazımdı inanmak için...

Ağzı ateşlere tutunmuş harfleri
Geceyi sabahla buluşturan ufuk çizgisini,
Yetim kalmış üvey mutluluklarla, yetimhaneleri,
Acının ana diline sığındırıyorum bugün,
Korkma,
Elimi sadece şiire buluyorum bugün...

Kaderimden geçen kederlere hıncım
Zaman tamircilerinde de yok aradığım,
Ardı sıra koştuğum eskicinin sözcük dağarcığına muhtacım,
Gel gör ki, heceler de kalmış yarımlığım,
Yani yine kelime oyunlarında kaldı kedere hıncım,
Çaresiz elimi yine şiire bularım...

CANAN ÖZANAÇ

Bu şiir toplam 304 kez okundu.
2.12.2013 23:35:21

• Yorumlar
• Yorum Yaz