Habil Yaşar (HabilYaşar)

Şerlərim

Ölüm...

Ölümün də ruhunu,
Çəkib aparacaqlar.
Bir ölümsüz dünyada,
Ölüm yaradacaqlar.

Ölüm dəbə minəcək,
Ölüm dəbdən düşəcək.
Bu ölümsüz dünyada,
Ölümsüzlər güləcək.

Ölümün öz adından,
Kimlər nələr danışır.
Ölümsə özlüyündə,
Yanır-yanır alışır.

Ölümə dərd verməyin,
Ölüm yaman dərd çəkir.
Ölümün sevincinə,
İnsanlar sərhəd çəkir.

Habil Yaşar...


Xəbər al...
Sorursan ömrümdən nələrim gedib,
Nələrim olub ki, nələrim gedə.
Mənim bu taleyim qara yazılmış,
Çətin ki, zülmətim işığa dönə.

Mən kədər şairi, qəm şairiyəm,
Dərdləri özümə həmdərd bilmişəm.
Nə zaman sevinib, gülümsəsəmdə,
Mən dərd yaşamışam, dərd düşünmüşəm.

Soruşma dərdimi, soruşma dostum,
Sən bu dərdlərimi bilən deyilsən.
Mənim dərdlərimdə səadətimdir,
Sən bu səadətdən gülən deyilsən.

Heç kəsə, heç zaman arzulamaram,
Heç kəsin sevinci dərddən olmasın.
Bu dərdin sevinci ağırdır ancaq,
Olan mənə olsun, sizdən olmasın.

Mən sizə danışdım mən kiməm, nəyəm,
Mənim kimliyimi məndən xəbər al.
Mən bu yer üzündə bir divanəyəm,
Nələr çəkdiyimi qəmdən xəbər al.




05.01.2013 22:05:44 Habil Yaşar


Buraxın özüm olmağa,

Buraxın özüm olmağa,
Özüm olmaq istəyirəm.
Bu dünyada özüm kimi,
Mən yaşamaq istəyirəm.

Çox olacaq nəsihətlər,
Dostarası məsləhətlər,
Yetər artıq, yetər, yetər,
Rahatlanmaq istəyirəm.

Eşitmirəm sözünüzü,
Ağartmayın gözünüzü,
Uzaq tutun özünüzü,
Tənha qalmaq istəyirəm.

Həyat mənim öz işimdi,
Bu günümdü, keçmişimdi.
Özüm olmaq vərdişimdi,
Özüm olmaq istəyirəm.

10.01.2013 23.00 Habil Yaşar

Bilməmisən

Gün keçib, ay dolanıb,
Mənsiz məni sevmisən.
O bir söz nədir axı?
Sən niyə gecikmisən.

Çox yemisən qəm-kədər,
Üzüb səni dərd-qəhər,
Günlərin keçib hədər,
Sevinib, gülməmisən..

Gülərdim gül desəydin,
Ölərdim öl desəydin,
Sən mənə gəl desəydin,
Gələrdim, görməmisən.

Sevgin başa tac imiş,
Qəlbin eşqə ac imiş,
Mənə də əlac imiş,
Dərdimi bilməmisən...
Kabus günlərim
Köz-köz düşür ürəyimdən dərdlərim,
Əl vurma yandırar səni amandı.
Qoy mən ölüm, yanım canım qurtarsın,
Yaşamağım ölümümdən yamandı.

Mən onsuz da yaşamıram həyatı,
Ölüyəmmi, diriyəmmi fərqi nə?
Milyon dərdim olsa yenə az eylər,
Bir dərdin var?-şərik olum dərdinə.

Göz nə bilsin ürək çəkən əzabı,
Duyacaqmı? duymayacaq halından.
Ürək çəkər öz içində qəmlənər,
Dünya yanar atəşindən, odundan.

Bu nə həsrət? Bu nə atəş? Bu nə qəm?
Dama-dama gölə dönür dərdlərim.
Özlüyümdə əridikcə belə mən,
Sevincindən deyib-gülür dərdlərim.

Köz-köz düşür ürəyimdən dərdlərim,
Əl vurma yandırar səni amandı.
Qoy mən ölüm, yanım canım qurtarsın,
Yaşamağım ölümümdən yamandı.

21.09.2012 0:35:25

Həyat…
Hər gün bir az öldürüb,
Bir az yaşadar məni.
Əvvəl bir az güldürüb,
Sonra ağladar məni.
Həyat

Dərd üstə dərd verəndi,
Yox sözə hə deyəndi,
Yıxılana güləndi,
Qırar, sındırar məni.
Həyat

Min qılığı, donu var,
Bilinməz oyunu var,
Onun da bir sonu var,
Çox sa aldadar məni.
Habil Yaşar

Bu şiir toplam 178 kez okundu.
7.12.2013 12:50:53

• Yorumlar
• Yorum Yaz