DOĞAN DİKMEN (yalniziz84)

Gardiyan

Kapat bu aşkın kapısını gardiyan
Gözlerim değil,yüreğimdir ağlayan
Kimseler duymasın, kimseler görmesin
Biri görüp de ardın sıra halime gülmesin
Kapat bu aşkın kapısını gardiyan
Şu dört duvardır bundan böyle meskenim
Horlanmışım,yıpranmışım,ezilmişim
Acılardan,sevdalardan bezmişim
İstersen hiç düşünmeden çek silahını
Vur beni ve göçeyim artık bu dünyadan
Göçeyim de kurtulayım bu ızdıraptan
Nefret kusan şu yorgun satırlardan
Gölgesinde uyandığım dar ağacından
ihanet kokan insanlığın bağından
ve de ölü soğukluğundaki bu zindandan
vur,vur da kurtulayım be gardiyan
Bitir bu anlamsızlığı,kes şu nefesi
Bozmasın sukutu suskunluğumun sesi

*** *** ***
Yoksa birazdan kükrer,birazdan çıldırırım
Yosun tutmuş yüreğimin kapılarına
Bir yumruk ağırlığınca iner yalnızlığım
Belki birazdan kabına sığmaz yüreğim
Kalleş sevgilimin yokmuş diye insafı
Omuzlayıp devirmeye kalkar duvarları
Haydi gardiyan kapat bu aşkın kapısını
Bir daha kanmamak,inanmamak üzere
Kilitleyiver üstümden mezar taşını
Haydi bir kat daha karasın bu zindan
Gözlerimi perde perde çek karanlığa
Naaşım düşsün mayası çıplak avluya
Şu avluya gömün beni ki toprak olayım
Ne zaman hüzün dolu bir yağmur yağsa
Orada vefa adına sevda adına ben kokayım

Bu şiir toplam 776 kez okundu.
27.09.2007 23:43:39

• Yorumlar
• Yorum Yaz