Birol ANILIR (B.R.)

KATİL

Işığı söndürdü önce;
Sonra onun ışığını,
Yağmurda kalmış çocuktu
Mutlu ama çaresiz
Damla damla kanıyordu.
Yataktaki beden ve oda.
Hiç kalabalık değildi
Kendisi ve karanlık oysa;
Hep kalabalıkları severdi.
Ya nefesine ne demeliydi,
Gerçekte kalmış yalandı
Dışarı çıktı,ellerini yıkadı
Sonra küfretti yağmura
Neden bulamadı kendinde;
Döndü baktı arkasına
Yüzünü bekledi aslında
Halini görmek istedi.
Böyle olsun istemezdi
Gerçekte kalmış yalandı
Aslında kalabalığı severdi
Döktü yine yüzünü gitti..
B.R.

Bu şiir toplam 459 kez okundu.
24.01.2014 00:57:38

• Yorumlar
• Yorum Yaz