MUHAMMET ALİ DİLAVEROĞLU (dilaveroglu1)

o

yorgun ve üzgündü ısınmak için bu soğuk gecede ona göre sıcak bir yer bulmak üzere ayağa kalktı ve biraz yürüdü nihayet evi gibi olmasa da bir yer bulmuştu oturdu ve yaslandı duvara, uykuya dalmadan önce geçmişinde yaşadıklarının damlası akmıştı gözlerinden düşünceler onu bu hale sokmuştu şimdi garibandı sokaklar onun eviydi kışın en soğuk gecelerinde elleri buz kesmişti zar zor hayatta kalmak için çabalıyor sabahı güçlükle bekliyordu o bilmediğimiz dünyanın en masumuydu

Bu şiir toplam 783 kez okundu.
4.02.2014 19:50:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz