Yunus AKKALE (GÖLGE ADAM)

HABERSİZ

HABERSİZ

Ayılar kırk yıldır ininde yaşar
Bahar gelirde, kardan habersiz
Derede sular sel olurda taşar
Akar gider göle, yerden habersiz.

Niceleri var ki görmez gözünü
Âleme dağıtır cahil özünü
Aşın tadı yok, eksik kor tuzunu
Yarına hesap var, dardan habersiz.

Sevilen seveni, satar mı bir pula
Çiğ sütü emziren, Allah’tır kula
Eğriye sevdalı, girmez Hak yola
Kıyamet gününde, nardan habersiz

Leyla’sı, Mecnun’u kaybeder çölde
Kemiği de yoktur eğridir dilde
Yıldızlar batar kaybolur hilalde
Göçer gider bir gün, yardan habersiz.

Yakını görmez uzuyor nefreti
Sevgi hicret eder ahlak hürmeti
İnsanoğlu bilse alsa ibreti
Ayakları çeker, serden habersiz

Karınları doymaz yokluk mu kaderi
Eşeğe yakışmaz atın eyeri
Güneşi görmez karanlıksa yeri
Ağlar gider her gün, vardan habersiz.

Bulutun mekânı yüce dağ üstü
Yağmur yağar, damla sele küstü
Diller ağızda sonsuza sustu
Söyler bir gün, mahşerden habersiz.

Tel sızlamaz sazda yoksa tezene
Toprakta su yoksa kök salmaz tene
Gonca olmazsa gül açmaz dene
Yolları yol değil, pirden habersiz.

Her günümüz şiddet kıran kırana
Ne mutlu dimdik ayakta durana
Merhemin varsa sür kendi yarana
Allah’a kul olmaz, şerden habersiz.

Mahşerde gülemez yüzde utancı
İşte amel yoksa özde inancı
Böyle yol alınmaz derin bir sancı
Bakar körler görmez, körden habersiz.

Bu şiir toplam 475 kez okundu.
21.02.2014 11:26:10

• Yorumlar
• Yorum Yaz