Yunus AKKALE (GÖLGE ADAM)

DÖNMÜŞÜZ

DÖNMÜŞÜZ

Kendinden uzak Kaf dağları kadar
Garabet bir huyla ele dönmüşüz
Sürü san ki millet ağılda davar
Tarağı şimşirden kele dönmüşüz.

Düşünce komada fikir girdapta
Gündüz su içer sabahlar şarapta
Evir çevir koy her türlü dolapta
Öze yabancı, yâd ele dönmüşüz.

Sara nöbetinde her gün histeri
Hastalık bunlar beterin beteri
Çalışıp yemezler alında teri
Faizle batan sala dönmüşüz

Kontrolsüz duygu patlamaya hazır
Cinnet geçirirde kökünden kazır
Şeytanla barışır kalmıyor huzur
Çölde serap gören hale dönmüşüz.

İş yapma yeğ, iç bir sürü tembeli
Çürüdü ailenin sağlam temeli
Yatar yatar uyur, her gün emeli
Ummanda yol alan sala dönmüşüz.


Yanar ateşi de çıkar dumanı
Namerde muhtaçtır eder âmânı
Boşuna harcar durur zamanı
Kıymetsiz birçok küle dönmüşüz.

Kıraç topraklarda bitmez gül fide
Her taraflarda dikenlidir iğde
Geçti Bor’un pazarı haydi Niğde
Her yer; kervan geçen yola dönmüşüz.

İftira yapar yalanı sermaye
Mazlumu bırak, yılanı himaye
Hiçbir maçta düşmez geri kümeye
Ezelden bir köle, kula dönmüşüz

Mızrap vurur tel sızlatır tezene
Zalimlerde arka çıkar ezene
Sor halin deli divane gezene
Hazin hazin öten tele dönmüşüz.

Yunus özlerde yarını hayıra
Yolu düşmezse yokuşta bayıra
Eşeğin bırak ta yük vur aygıra
Yol vermiyor dağlar, çöle dönmüşüz.

25 Eylül 2008 Kahramanmaraş
Yunus AKKALE

Bu şiir toplam 473 kez okundu.
21.02.2014 13:35:14

• Yorumlar
• Yorum Yaz