Kadri KIRMIZITAŞ (tk30762)

KİMSE BİLMİYOR ANNE

Yine gamlıyım geldim kabrin başına
Sen gibi halden anlayan olmuyor anne
Öyle düşmüşümki bir yar aşkına
Bildiğin gibi değil çok yakıyor anne

Ah şu acıları koynuma yan gelip yatmış
Daldan düşen yaprak hazana dalmış
Bu hasretlik taze girmiş kurşun gibi canımı yakmış
Kanımdan içtikçe kanmıyor anne

İlk bakışta Azrail misali beni yokladı
Har ateşte tav demir ile dağladı
Yar güneşimdi avuçlarımda hayali kaldı
Gün karanlık ay şimdi doğmuyor anne

Görmez oldu gözlerim artık kimseyi
Zehir tadındadır yediğimde ekmeği
Sırtıma giydirilmiş çıkmaz gömleği
Eskiyip yırtılmaz solmuyor anne

Yak derse dünyayı yakar giderdim
Karaya ak derse doğrudur derdim
Tak derse koluna takar giderdim
Bülbüle dönmüşüm duymuyor anne

Ne anlatırım sevdamı sen iyi bilirsin
Baki değil dünya demiştin bir gün gelirsin
Korkarım bu hasretle bir gün ölürüm
Şu feleğin çarkı bir bana dönmüyor anne


Kadri KIRMIZITAŞ
6 Mart 2014, 21:57

Bu şiir toplam 523 kez okundu.
7.03.2014 20:24:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz