nejat topcu (nejattopcu1)

Gurbet rüzgarları

Biz öyle ;
Yorulduk meskun mahallemizin münferit çocuğu olarak ;
Koştukça sevdanın peşinden...
Bil ki çok ağlarım ama az üzülürüm.
Her sevemeceğim kadınları teğet geçtikçe
Begonvil gibi kışı hiçte sevmeyerek.
Açmadık bir kuru ayaza daha.
Nasıl ki emdi suyu toprak bizde , kederi
Mutluluğun dinen haram olduğu yerlede büyüdük.
Çocutuk; sevgiye adadık hayallerimizi
Her ilişkinin çıkmazında geçici bir küslük
Tutuklu kaldığımız tek şey minik , ufak ;
Pembe panjurlu heveslerimizdi ...
Belli olmasın diye ıslaklığı gözlerimizin
Daha da hızlı açıp kapadık göz kapaklarımızı.
Dünyamız ; biçimsizleşip , despotlaştıkça
Zaman mutluyken hızlı üzgünken yavaş akmaya başladı ve
Gurbet rüzgarı ters yönden estikçe ,
Biz çok değişir olduk.

Bu şiir toplam 324 kez okundu.
8.03.2014 04:13:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz