rıdvan erez (rıdvanerez)

BEN HEP YIKILDIM

BEN HEP YIKILDIM

İhanet gördüğüm delicesine sevdiğim sevdalarımda hep dik durmaya çalıştım.
Uygarlıklar gibi yıkılmama rağmen ve yine düşeceğimi bilmeme rağmen buna alıştım.
Ben her sevda da kral oluyordum. Her ihanet darbesi yediğimde kaybediyordum ordularımı.
Her aşkın sonun dada topraklarını kaybetmiş bir kral olarak yeni bir sevda arıyordum.
Hızlıca akan zaman içerisinde kendi yaralarımı kendim sarıyordum.
Niçin ihanet gördüğüme hep kafa yoruyordum.

Aldatılmaktan ihanetten sahte sevgilerden sıkıldım
Ne zaman kalktım ise ayağa ben hep yıkıldım.
Yalnızlık denilen bir hücreye tıkıldım.
Yalnızlıktan darbe alıp ben hep yıkıldım.

Sevdiğim kişiler amatörce değil çok profesyonelce oynuyorlardı sahte sevgilerini porselen tabakta sundukları sevda masalarında…
Benim haricimde birkaç kişi ile daha sevgili hayatı yaşayan bu insanların:
Ruhlarına sapıklar tarafından tecavüz edildiği ve ruhlarının buna dayanamayıp intihar ettiği bu yüzden ruhsuz olduklarını
Ruhsuz kaldıklarını düşünüyordum.

Yalnızlığın en dip noktasına batıp çakıldım.
Çıkmaya çalıştım, ihanete takıldım.
Ben dimdik hep ayağa kalktım kalkmasına da.
Ne zaman ayağa kalksam ben hep yıkıldım.

Kaşları gözleri dudakları saçları
Ve altın taçları
Çok güzel fakat
Kalpleri Yürekleri otoban kenarında gecenin bir vakti ekmek parası kazanmak isteyen yaşlı fahişeler gibi olan
Prenses maskesi altındaki ikiyüzlü kişileri gördükçe:

Çarmıha gerilmiş ve çarmıhtaymış gibi yakıldım.
Ağır geldi ihanetler yüreğime ben hep yıkıldım.
Sevda treni gibiydi gönlüm.
Öküzün trene baktığı gibi bakıldım.
Kalktım ayağa da ne zaman kalktım ise ben hep yıkıldım.

Ben yıkıldım hep.
Yıkılmama çoktu sebep
Tep deli gönlüm sevdaları geri tep.
Çünkü sende benle birlikte yıkıldın hep…

Bu şiir toplam 434 kez okundu.
16.03.2014 12:25:22

• Yorumlar
• Yorum Yaz