rıdvan erez (rıdvanerez)

PAVYON GÜLÜ

PAVYON GÜLÜ


Ne canlı nede ölü oldun…
Ne akıllı ne deli oldun
Farkında mısın bilmem sen artık pavyon gülü oldun.

Bir zamanlar deli gibi âşıkların vardı
Her biri seni aşkı ile sardı.
Sana yapma dedim gitme minnet etme…
Ben çalışayım sen helal lokma bekle…
Düğün parasını da biriktirdik mi bin bir emekle…
Oh ne güzel olurdu be pavyon gülü…

Olmazdı çünkü senin gönlün bunu uygun bulmazdı… Ne yaptımsa ne ettim ise inanmadın.
Bir kereden bir şey olmaz dedin. Hep öyle değimliydi bu yollar. Bir kereden bir şey olmaz cümlesi ile başlayıp

Nasıl olsa battık artık cümlesi ile devam etmez miydi?
Nasıl olsa girdik bir kere cümlesi ile devam etmez miydi?

Sonu gelir miydi sanıyordun?
Helal lokmayı içki masalarında mı arıyordun?

Benim ter döktüğüm fabrika saatlerinde
Sen pavyonda her köşede ve bucakta
Bazen sandalyede bazen de kucakta.
Yemeğin de pişiyor hep ocakta.
Anladın mı pavyon gülü…

Fakat artık mutluluktan uzaksın çok uzak.
Sana dost görünen o birahaneler ve pavyonlar tuzak
Kaçıyorum artık senden gönlüme kızarak.
Duydun mu pavyon gülü…

Pavyon gülü dedim sana beni dinle
Artık bu senin hak ettiğin cümle

Beni sevme artık pavyonlar aşkımıza engel.
Bana gelme sen de en iyisi kendine gel.
Çel şu nefsinin ayağını çel…
Anladın mı pavyon gülü…

Bu benim derdim ben bunu çekeceğim.
Barışamam gönül yarama tuz ekeceğim.
Öpen var seni her gün ben neden öpeceğim.
Duydun mu pavyon gülü…

Yalvardım dinlemedin düştün bu âleme
Ne diye götüreceğim şimdi seni aileme
Bırak yüreğimi elleme.
Anladın mı pavyon gülü.

Tövbe edip çıkar isen bu ortamdan
Belki aşkım gelir arkandan
Farklıdır aşkım sana asılandan ve sarkandan.
Anladın mı pavyon gülü…

Bu şiir toplam 614 kez okundu.
16.03.2014 12:30:09

• Yorumlar
• Yorum Yaz