Ziya Karakoyun (GREENDAY)

Seni Sevmenin Armonisi

Varlığın saklı hazinemdi sevgilim
Koyu sevmelerimin dönence tadıydın
Işığıydın zifiri karanlık hislerimin
Sabahlarına uyandığım gün batımıydın

Bir nehir boyunca takipsizdi,kolların bedenimde
Bir yaprak yolculuğuydun,meraklı sezgilerimde
Bir gizdin suyun altındaki mavi derinlikte
Okyanus kalbin koynumda aktı benliğime

Maviyi anlattı şelale coşkunluğu gözlerin
Endişeyi aldı aklımdan kağıttan gemiler
Değişmeyen iklimiydi dünyamın,bahar rengin
Leylak kokusu dağılıyor,saçlarından dökülenler

Sevgi tanelerin tatlandırıyor ağzımı
Kapanıyor seninle tekrar eden iştahsız heyecanlar
Adın yaratıyor kaderine bağlanan yazgımı
Tükeniyor seninle üşümüşlüğümdeki acıtan ayazlar

Yeniden doğmanın kustallığı gibiydin
Seni öyle duru öyle inançla sevdim
Kalmanın yakınlığıydın,öyle bilinirdin
Sen gittiğinde yokluğuma öyle erişirdim

Dilek ağaçlarına bağlamadık aşkın ipeğini
Dokunduk ellerimizle hissedip,yaşardık gerçekliğini
Kabus görmedik rem uykusunun sessizliği
Rüya saymadık uyanışın minnetsizliği

Bu şiir toplam 752 kez okundu.
19.05.2014 12:50:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz