İrfan GÖRGÜN (İRFAN GÖRGÜN)

SİNEK

Sana mı düştü zavallı topal zayıf sinek
Devirmeye kalktın kocaman beyinsizi gülerek

Neden güzel hayat dururken
Atladın pis kokulu labirente gözünü kırpmadan
Şimdi inip kalkıyor ince kel tepende ağır tokmak
Seni öldürecek böyle giderse bu ahmak

Gücü yetmez beni öldürmeye
Sımsıkı sarıldım yüce Rabb’imizin ipine
Arkadaşlarım saldırırken zalimin askerlerine
Topal olduğumdan bir ben kalmıştım geriye
Üzülürdüm akıtırdım gözyaşımı içime

Yalvardım gücü sonsuz Rabb’ime ben
Küçücük cılız topal bir sinekken
Kibirli arkadaşlarım beni adam yerine koymazken
Rabb’im verdi bana en üstün görevi ben bu haldeyken

Devirdim o koca zalimi insanlık düşmanını caniyi
Kıyamete kadar anlatacak insanlar güçsüzlerin zaferini
Şükredecekler sonsuz gücün sahibine
Tam bağlanacaklar alemlerin Rabbi’ne

Yalvardım en üstün güce
Üstün kıldı beni sinekler alemine

Yine ağladım ama bu sefer sevinçten
Ben geliyordum ancak zalimin hakkından

Geldi önümde saygıyla eğildiler
Beni beğenmeyen bütün sinekler
Önce mahcubiyet içinde özür dilediler
Sonra dediler ki:" Seninle anılacak hayırla ismimiz
Dünya var oldukça yayılacak şan şerefimiz
Seninle gurur duyuyoruz
Sensin bizim sultanımız

Ancak sen söndürdün zalimin ateşini
Dağıtın beyinsizin İbrahim’e karşı kin nefretini
Aldın bütün mazlumların hakkını
Sileceksin kıyamet kadar garibanların göz yaşını

Cehennemin dibine gönderdin haini
Alkışladı bütün melekler sevinç içinde seni
On sekiz bin alem kutladı zaferini

İrfan GÖRGÜN

Bu şiir toplam 399 kez okundu.
14.08.2017 06:40:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz