Fatih Öztoprak (conquester)

Uyandırmaya Korkarım

gönül kuşum havalandı sonsuzluğa;içimden kopan rüzgarlara kanat çırptı...
bu gecede aşk bile suskundu;yüreğime derin bir mezar kazıldı...
ve sen;ey enginlerden gelen güz meltemi gibi ayaz ve sıcacık olan sen...
sandın mı ki gönül,yuvasında rahat uyudu sensiz;silindi mi kalbimden gülümsemen?

gel anneciğim;bu dert ile yaslanacağım yegane çilekeş ağaç sensin...
ve babacığım;kibar lütfunla yüreğime su serpecek olan da sensin...
yüz çevirdiğim için affediniz beni;nereden bilirdim ben sesinizin yüceliğini?
kahrımı hoş görünüz;nasıl yıkayım içimde açan bu çiçeği?

ellerime yazdığım dilime dokuduğum senin ismindi yarim...
her gün şafaklara yazdığım şiirlerimin en güzel dizelerinde sen vardın...
kalan acı senden gelir bir hançer gibi;memnunum ben sevdiğim...
ve gitmedin yüreğimden;hala her sabah seni uyandırmaya korkarım...

Bu şiir toplam 573 kez okundu.
11.10.2007 01:35:45

• Yorumlar
• Yorum Yaz