savaş karaduman (savaşkaraduman)

Kır Kokulu Sevgilim

Gökyüzünü özledim senin
Maviliğini…
Bulutlarına başımı her yasladığımda
Yıldırım gibi çarpıldığım bakışını
Yeryüzüne inen aşk tanrıçası gibi
Yüreğime tohum tohum sevdalar ekişini
Ve yatağını bula bula
İçimde kıvrılan asi bir nehirmişçesine
Toprağıma akışını özledim…

Ve silahsız, savaşsız çocuk oyunlarını birde…

Yağmurlarını özledim
Sağanak gülüşünü
Damla damla yüreğime düşüşünü
Göz göze ıslanmayı
Ve gökten boşanırcasına sırılsıklam bakışmayı birlikte…

Ve destursuz
Ezeli ve ebedi kardeşler gibi bir ülkeden bir ülkeye
Ve bir insandan bir insana
Elimizi kolumuzu sallaya sallaya çekip gitmeyi birde…

Gecelerini özledim
Ateş böceği gibi yanıp yanıp sönüşünü
Yüreğime yıldız gibi kayışını
Ay ışığını…

Ve annelerin
“Gelir… Belki… Bir gün…” diye kapısını hiç kapatmadıkları evlerinin önünde
Yorgun düşen gözler ve bekleyişlerle
Kötülere karşı savaşan iyi yürekli masal kahramanları gibi
Kaybolan çocuklarına güle ağlaya sarılışını birde…

Denizini özledim
Uçsuz bucaksız güzelliğini
Ve ay ışığında yıldızların altında
-yüreğim gibi- küt küt çırpınıp duran sularının rengini
Serinliğini
Gözlerinin o dipsiz derinliğini
Canhıraş yüreğimin kıyısına vurup duran dalgaların sesini
Ve sevdalara kalkışıp kalkışıp
Sahillerime destursuz girişini
Firari sevişmelerimizi özledim…

Yüreğine aşk, yüreğine barış
Ve yüreğine bolca gülüş kuşanan devrimin asi çocuklarını birde…

Baharlarını özledim
Cümle âlem açılıp saçılan çiçeklerini
Kırlarını
Kır kokan tenini/ nefesini…
Yeşilin en koyusunda
Bir orman kuytusunda/ koynumda
Yorgun bir çocuk gibi uykuya dalışını
Tenimi arsızca okşayan bahar rüzgârlarını
Dudaklarını
Kucak dolusu gülüşünü özledim…

Ve her sabah güneşe koşanlarla el ele verip
Dünyayı boydan boya sevinçle kuşatmayı
Ve aşka ait kılmayı birde…

Bu şiir toplam 143 kez okundu.
26.11.2018 13:15:57

• Yorumlar
• Yorum Yaz