savaş karaduman (savaşkaraduman)

Sokağın Çocukları Ve kar Üşüdü

Kalk…/ uyan oğlum
Saatler acıyı çalıyor; çığ gibi tepemize çöken soğuk bir gürültüyle
Aynaya bakma -baksan kendini mi göreceksin sanki?-
Yüzünü yıkama -elin yüzün buz kesmesin durup dururken -
Bırak, bütün kiri ve pasıyla darmadağınık kalsın saçların
Kahvaltıyı boş ver;
Ekmeği, peyniri, yumurtayı, zeytini falan unut
Halis tereyağını, balı, kaymağı
Ve dumanı tepesinde tüten iki şekerli çayı…
Aç biilaç kendini sokağa at
Sabahın ayazına…/ yağmura…/ taş gibi tepene düşen kara aldırma
Ayaklarının yalınayak olduğuna
Ve ellerinin üşüdüğüne de…
Utanma -nasıl olsa bi gören çıkmaz seni-
Sokağın insafına bırak kendini;
Öyle çıplak
Parkta yaprakları dökülen ağaçlar gibi çırılçıplak
Ve gün -her gün olduğu gibi-
Bir nefeste de üfleyip de söndürdüğünde bütün ışıklarını
Karanlığın insafına bırak kendini;
Bir sokaktan diğer bir sokağa kaldırıp vursun seni
Gece olunca
Ve tende küçük…/ kalpte boyundan büyük bir yara;
Altına kuru bir ……… (reklama girmesin şimdi) buzdolabı kartonu
Üstüne kirli ve az karlı bir gökyüzü çek
Hayatın akışına
Gecenin tende buz gibi dolaşan şehvetine bırak kendini
Kendine sarılmaya…/ üşümemeye gayret et
Dokuz ay ana karnında ustalaştığın gibi
Dizlerini iyice bi karnına çek…

Gecenin bi yarısı
Saatler acıyı çalıyor; çığ gibi tepemize çöken soğuk bir gürültüyle
Gecenin ağzında buz gibi sarkan aşk kesiği bir yara
Havada kar kokusu/ gecede ayaz
Kar üşüdü…/ kar üşüdü…
Yat, uyu oğlum
Yat, uyu…
Gecenin ayazında yanıp sönen bir kibrit çöpü kadar kısa
Ve bir nefes anı kadar sıcak olan sabaha varmak için…

Yat, uyu oğlum
Yat, uyu…
Sabaha varmak;
Uykusuz düşen düşlerle değil
Etini köpek gibi ısıran kara ve rüzgarlara sarınıp
Soğuk ve ölümcül bir uykuya teslim olmakla mümkün…

Şubat 2020

Bu şiir toplam 70 kez okundu.
10.03.2020 12:38:57

• Yorumlar
• Yorum Yaz