Enver Özçağlayan (Aksakal)

O KIZ!..

O Kız!.

Kara kıl çadırda görmüştüm Seni,
Zeytine benzeyen gözlerin vardı.
Yelek, mintan, şalvar örtmüş bedeni;
İç model gelişmiş, örtüsü dardı.

Simsiyah saçların belik örgülü,
Dudakların etli, böğürtlen rengi.
Yanık çehren yıllar yılı görgülü,
Yürüyüşün sanki aruz ahengi.

Bürücek Yaylası dağlıklarıydı,
Çadırın önünde oturur deve.
Ve duyulan çocuk çığlıklarıydı,
Yörükler sahipti çadırdan eve.

Birkaç keçi, koyun oynaşta gördüm,
Çocukları pınar, kaynaşta gördüm.
Nine yok burada; erkek,kız, karı,
Hep mutlu yaşarlar yazı, baharı.

Erte yaz dediler: "O kız evlendi..."
Yüreğinde varmış bir gizli sevdâ.
Nice genç onunçün savaşlar verdi,
O kız başkasıyla erdi murada...

17.02.2020
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan

Bu şiir toplam 71 kez okundu.
28.03.2020 15:39:36

• Yorumlar
• Yorum Yaz