kadir karagöl (sonbaharda.yapraklar)

UYANIŞ

eriyip biterken zamanın için de
yaşıyorum ama varlığım nerde
bir hayel alemi çöktü içime
içimde ki herey bir pus içinde

kalemim satırlara ağladıkca bu gece
şu beyaz yatak uyumaya yetermi
aklımın kendine sorduğu bilmece
bilinmeyen içinde boğulamamak elde mi

öncesi sonrası varlığından habersiz
beyazın siyaha karıştığı bu dünya
tarihi yazanlar tarihten habersiz
çakılır kalırlar bir göz yaşına

bakıpta görmediğim duyupta işitmediğim
bir hakikat varmış hakikatı besleyen
ve bir an kaybolup gittiğim
benliğimiş bende öz olana giden

bir uçurum zamanın tam orasında
dipsiz düşenin düşlediği sonsuzluk
kendimden kaçıp sığındığım kapısında
şeyhimin gördüğünü görmediğim yolculuk

Bu şiir toplam 636 kez okundu.
3.01.2008 23:00:32

• Yorumlar
• Yorum Yaz