Kaan ince

Bekleyiş

Kucak açmışım gecene, gel. Sırtımı dönemem, yıkılası sessizliğine
geçmişken hasret. Şavkında ayın ağlamışım. Sıyrılıp
düşene dek yüzümde kurumuşsun unutulan kelebek, sevdası
pir ve özlem ateşleriyle yanan. Gel.

Uyduruk sözlerinden betona yapışan ayrılık, boşluklarına
zamanın dolunca gir doğandan yarı-güzel rüyama. Gel de gitme
uykularıma dokun.

Gözlerinin bütün açılımlarını çözecek gözbebeklerim. Her ya-
bancının kaybolduğu gibi büyük kentte, gezeceğim öylece te-
ninde.

Açelya bırakıp yatağının ucuna, herkese beslenmekten kurtu-
lunca, ne kalırsa bu yapıdan bana, onun haritasına katlanacak
dünyam, unutma.

Gelişin bekleyişimin görünmez gecesinde, ölüm sapmaz yollarına.

Kaynak: KAN, İzlek Yayınları, Mart 1997

Bu şiir toplam 792 kez okundu.
18.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı