KEMAL ÖZKAN (kemalozkan)

NEYLEYİM

Tutunacak bir dal aradım durdum
Güvendim dostuma yolumu sordum
Her yüze güleni dost olur sandım
Dost sandığım düşman çıktı neyleyim.

Çok dolaşıp gördüm gurbet ilini
Kendim çizdim kaderimin yolunu
Yaptığım hep yanlış bakın doğrumu
Doğru gördüklerim yamuk çıktı neyleyim.

Kardeş bildik bahçemize oturttuk
Muhtaç gördük lokmamızı paylaştık
Vurmadık düşene kol kanat açtık
O ahlaksız çıktı vurdu bizi neyleyim.

ALLAH tekdir birliğine inandık
RESULÜLLAH PEYGAMBERE güvendik
Bir imamın arkasında saf tuttuk
İmam yobaz çıktı gayrı neyleyim.

Ayırmadık dostu ile düşmanı
Göstermedik mağdur olan kurbanı
Ne zaman duracak bu kardeş kanı
Kardeş dedik kurşun sıktı neyleyim.

Kor düştü bağrıma şaşırdım yolu
Bu toprağın altı ŞEHİTLE dolu
Canavar kesilmiş kahpenin dölü
Kana susamışlar azdı neyleyim.

Çilekeş yaşadım cefa çekerek
Küsmedim hayata bu kader mi diyerek
Soğan ekmek yedim rızk bilerek
Kısmetimde bu varmış neyleyim.

Bir ateş düştü ki yanıyor bağrım
Uyan TÜRK MİLLETİ size bu çağrım
Kan ağlıyor şimdi bak Anadolu’m
Can bedeni terk eylese neyleyim.

Aşık Kemaliyim sormayın halim
Bunlar firavundan daha da zalim
Bir dilim ekmeğe etsem de talim
Yalvarmam kimseye huyum budur neyleyim.

Bu şiir toplam 2.002 kez okundu.
31.01.2008 19:53:32

• Yorumlar
• Yorum Yaz