Çisem ŞEKER (cisxx)

YÜZÜNÜN ALIŞILMIŞ YÜZÜ

Gün gelir, aşklarını da değişirsin sen;
Çiçeklerini de.
Gölgeni satarsın
Hiç gölgesi olmamış yitiklerin hayat çemberlerine…
Gizi, sırrı kalmamış;
Bir ayna aksinden ibaret görüntünle yüzleşir sezgilerin.
Kendine; soru sormaya bile korkar olursun:
Bu ben miyim?

Gün gelir güzlerini ararsın yeni açmış çiçeklerin arasından…
Çünkü, güzlerindir senin hayat mevsimin.
Şimdi ise;
Alıştığın gibi yaşarsın.
Sana alıştırılan gibi.
Alıştırılmak istediğin gibi…

Ne olursa olsun; kuzeyi yosunlaşmış kandillerini,
Atmayacaktın soğuk dehlizlere.
Elektriğe güvenip;
Söndürmeyecektin ışığını…
Pabucun bile olabilirdi seni yarı yolda bırakan unutma!
Kaldı ki güvendiklerin…

Keşke;
Keşke, keşkelememek için birazcık daha vaktimiz olsaydı…
Keşke;
Aşklarını, kandillerinin gaz kokularında saklayıp;
Her yakışında alevleye bilseydin şimdi!
Şimdi?
Aşkların başkalarında;
Kandillerin ise, kim bilir kaçıncı kez küfleniyor ha?
Üşümüşlüğün ise yansıyor duvarlarına.
Etrafına ördüğün duvarların soğukluğu;
Ruhani mahpushane şimdi sana…
Müebbete kendin çarptın kendini unutma!

Güzlerin yok.
Hayır; yani eski tadı yok.
Aynalar ise hep alışılmışları aksediyor şu aralar…
Tüketilmişliğin söylencesini;
Hayatın ürkütülmüş güzünü,
Hüznün ağlatılmış özünü,
Yüzünün alışılmış yüzünü…

ÇİSXX
ARALIK-2002

Bu şiir toplam 576 kez okundu.
15.02.2008 03:09:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz