nihal çelik (nihal çelik)

Aziz Bir Suskunluğa Benziyor Gidişin

Aziz bir suskunluğa benziyordu gidişin
Yeryüzü içine saklıyordu sanki sesini
Kuşların meşki duyulmuyordu
Melodiler notalarına hasret kalıyordu
Rüzgar ıslığından sıyrılmış,
Sadece ayazını veriyordu.
Ardından haykırışlarım lal oluyordu

Sesimin rengiydi sevdan
Sen gittin !
Şimdi hiçbir renkte konuşamıyorum
Oysa sen varken gökkuşağı gibiydi sözcüklerim
Gidişinle kör oldu sesim,yüreğim
Şimdi hiçbir sevdayı seçemiyorum

Zihnime anılarım batıyor
Sen gitsen bile, her adımımda
Önüme yaşadığımız anlar çıkageliyor
Hakkın var mıydı yüreğimi kör etmeye,
Sesimi soldurmaya ve yok etmeye?
Bilmiyorum… !
Bildiğim şu ki ben seninle görüyor,
Seninle işitiyor,seninle yaşıyorum.

Bu şiir toplam 397 kez okundu.
2.03.2008 18:56:18

• Yorumlar
• Yorum Yaz