zeki koç (zekikoç)

TANIK

yağmurlu bir geceydi,
bütün dükkanlar kapanmıştı,
gündüz adım atacak yer olmayan sokakta,
meyhane dönüşü kafam yarı güzelmiş,
belki açıktır diye, altgeçitten geçip istasyondaki büfeye varmıştım,
büfe açıktı garip bir sevinç duymuştum,
eee nede olsa sigaram tek dostumdu,
içimemi doğdu bilmem,istasyonun arkamda kalan tarafına dönmüştüm,
ve sen!!!!evet sen oradaydın,
otuz adım ötemde istasyon ışığının altında,
bir bankta masumca ağlamaktaydın,o an içime bir boşluk düştü,
resmen ürperdim,yıllar sonra tam karşımda o ışığın altında ağlamaktaydın,
yağmurdan ıslanan saçların yüzüne dağılmış,
kırmızı şalın yerde,ve resmen terkedilmişce ,
o an kendime baktım,
birbirine karışmış saçım,sakalım,yakası açılmış kazağım,yıllar önce terkedilmişce ve o terkedilmişlikle,eski halimden hiçbir eser kalmamış,
bu halime sebep sendin,
tam cesaretimi toplayıp yanına doğru adım attım,
ne olduysa o an oldu,
hızla yaklaşan bir trenin çığlığı eşliğinde kendini raylara bıraktın,
koştum ama yetişemedim,
peki ya birtanem bunu neden yapmıştın,
seni yeniden bulduğumda,
gözlerinin içine bile bakamadan bunu neden yapmıştın,
şuan başucundayım,mezarındayım,
o gece ölümüne tek tanık bendim,
hep birgün kavuşmanın hayaliyle yaşadım,
canıma kıyacaktım kıyamadım,
ve şimdi o hayalimde yok,


bekle beni birtanem geliyorum
bekle beni birtanem kavuşuyoruz...

Bu şiir toplam 554 kez okundu.
26.03.2008 23:40:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz