hilal altıntaş (sitemkar105)

DÜNDEN ALIŞKIN YALNIZLIĞA

Ayağında yırtık bir ayakabı
Yüzünde yılların hatırası,
Yüreğini delmiş gurbet acısı,
Bu adam dünden alışkın yalnızlığa...

Üzerinde paçavra bir kıyafet,
Dünyada hiç görmemiş afiyet,
Alışmış sigara,su,ekmek,
Bu adam dünden alışkın yalnızlığa...

Elleri nasır tutmuş,yaralanmış,
Gözlerinin feri kaçmış,buğulanmış
Yaraları kabuk bağlamış,aldırmamış,
Senelerin verdiği acı,onu yıldırmamış...

Değerliymiş onu zehirleyen sigarası,
O da olmasa,dinmezmiş gönül sızısı,
Umutları mazide kalmış,
Bu adam dünden alışkın yalnızlığa...

Üşür her rüzgar estikçe bedenine,
O,ne fırtınalar atlatmıştır aslında,
Ya yaşlanmıştı,ya ölüm çalmıştı kapıyı,
Umutları sarıyordu onun,gönlündeki yarayı...

Dizleri taşıyamıyordu artık onu,
Dayanamadı sonunda yorgun dizleri yığıldı yere,
Gözleri kapandı sonsuz bir aleme,
BU ADAM DÜNDEN ALIŞKAN-DI YALNIZLIĞA...

(05/01/2008 CUMARTESİ SAAT=01:40)

Bu şiir toplam 689 kez okundu.
31.03.2008 21:49:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz