ELİF KALIN (elifcikx)

Korkuyorum

ilk kez korkuyorum

ölüm çaresizliğine düşmüş


idam sehbasında asılmayı bekleyen bir mahkum gibiyim


korkuyorum


ilk kez bu kadar çok korkuyorum yenilmekten


bıktım artık itilmekten


sevdiklerimi kaybetmekten


ve ilk kez korkuyorum çaresizliğinde boğulan


bir denizci cinsinden


uzattım ellerimi hiç tutan olmadı


alıştım ve üzülmedim


çünkü kanayan yaralarım artık kabuk bağlamıştı


şimdi ellerimi sıkıca saran birisi var


gülüşünde tebessüm tebessümünde gercekler saklı olan bir gercek


bu derin gercek bırakıp gidecek ellerimi


tekrardan sokaklara bırakacağım sıcacık sevgimi


içimde kanayan yaranın kabuğunda hüzünlü bir tebessüm


kan akmak isterken sarmak isterken yüreğimi


izin vermedi atardamar


tıkandım nefesim soğuk bir fırtınada kendini kaybeden bir tüy misali bırakmıştı ciğerlerimi bir başına


ve soğuk yıllardır birbirini arayan iki sevgilinin


ilk buluştuğundaki sarılma sahnesi gibi kavramıştı bedenimi


ilk kez bu kadar cok korkuyorum


çünkü ellerin ilk kez bir başına bırakıp gidecek sevgimi...

Bu şiir toplam 583 kez okundu.
7.05.2008 16:45:19

• Yorumlar
• Yorum Yaz