ibrahim çakmak (preasonguard)

meçhul

meçhul yarim

sana söylemek bilsen ne zor
söylemek sana o iki mucizevi kelimeyi
bekledim seneler boyu an be an
içimden söylendim bazen
sen yanımda olsaydın, elimi tutsaydın
bu sevgimi azaltmak ne mümkün
gördükçe seni katlanırcasına artan sevgimi
ama seni görmekki ne zor bilsen
geçip perdenin arkasına gizlice izlemek
kıprdamadan, gözlerimi kıprmadan izlemek
görmesin diye gözlerin bu muhtaç gözleri
baktığında mutluluk sarhoşu olan kalbimi
aklım almıyor hayır diyor pişman olursun
aklımı dinlemek istesem gönlüm
bir sevgilinin hançeri gibi batıyor kalbime
o hançerki ucunda sen varsın be güzelim
saplandığı an kalıyorsun kalbimin en derininde
çıkar eğer mümkünse çıkar kendini oradan
geçen yıllarda kim bilir nerelere indi be güzelim
inan sen bile kalbimde olan senden
daha soğuksun bana, tek kelime
tek hece tek harf beklediğim
dudakların o kadar soğuk o kadar uzakki bana
çölde bir serap gibi uzansam tutamıyorum
tutmak istiyorum artık o kara gözlerindeki
beni cezbeden bakışlarını tutmak
yakalamk istiyorum artık gülüşündeki
o beni yeniden yaratan tebessümü yakalamak
ne olur be güzel kız kömür karası gözlerini
içimi eriten sözlerini uzat bana
bir kerecik olsun uzat bana
uzatki getiriim ayın mehtabını kucağına
denizin deryasını başucuna
bir cevap verki bana adı hayır olsun yaksın beni kavursun
adı evet olsun yaksıın beni küllerimi cennete savursun

Bu şiir toplam 692 kez okundu.
17.05.2008 23:48:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz