osman tek (neclam)

umutsuzluk 6

yatmaya korkuyorum
uykusuzlukta boguluyorum
kaç canım var bilmiyorum
ama
her gece ölüp
sabaha takatsiz kalkıyorum

yastık sanki beni boğuyor
her gece içine alıyor
terliyorum hemde soğuk
çok üşüyorum anne çook

karanlık hayellerime
kelepçeler vuruyor
gitme, kal ne olur
dur diyorum
karanlıkta süzüle süzüle kayboluyor

yaşama sevinci isyankar
her gece parça parça kaçıyor
bitmek üzere anne
tutamıyorum
karanlıkta iz bırakmadan
sessiz sessiz kaçıyor

yorganım çaresizlik kokuyor
öyle kokluyorum ki anne
taaaa
içimdeki derinliklere kadar
her gece nefessiz kalıyorum
ölüyorum anne

umutsuzluk arkadan vuruyor
sabahlara dek dövüyor
bir sag bir sol
çok acımasız anne
çok canım yanıyor
bagrıyorum
titrek titrek
feryat feryat
ama
kimse beni
görmüyor
duymuyorum

artık yatagımda pes etti
gıcır gıcır aglıyor anne
çogu gece beraber aglıyoruz anne

Bu şiir toplam 579 kez okundu.
30.05.2008 23:49:00

• Yorumlar
• Yorum Yaz