zeynep akpınar (zeynep)

KEŞKE HEP ÇOCUK KALSAYDIM

İçimde solmuş çicekler var.
Her sabah tekrar yeşermeleri için suluyorum onları.
Evimin bir köşesinde ayrılık rüzgârları eserken,
Diğer bir köşesinde ise hala yaşlanmamış umutlar hüküm sürmekte....
Gözlerime anlamadığım bir hüzün gizlenmiş sanki.
Aklım hala sende saatler hızla akıp gidiyor.
Artık zamana karşı gelemiyorum.
Her gecen günde yaşlandığımı fark ediyorum sanki.
Çocukken böyle olmazdı biryerlerde unutup kalırdım kendimi.
Bu kadar çok takmazdım herşeyi mutlu olmak daha kolaydı.
O zamanda benim hayallerim vardı.
Ben büyüdükçe herkez birşeyler söyledi.
Yavaş yavaş öğrendim hayallerle gerçekleri ayırmayı.
Bazen diyorumda keşke hep çocuk kalsaydım.
O zaman seni beklemezdim.
Geceleri ağlamazdım sabahlara kadar.
Gözlerimin etrafında çizgiler değilde masum bir gülücük olurdu.
Oyuncaklarımın konuşamayacağını yada şirinlerin gelmeyeceğini,
Öğrenmek zor oldu çocukken ama ben hep bekledim.
Aradan yıllar geçti ben öğrendim ki güzel olan herşey
Sadece hayallerde yaşarmış.
Şimdi ise seni bekliyorum biliyorum sende gelmeyeceksin.
Biraz daha büyüdüğümde anlayacağım ben bunu.
Bırak da hayallerimde yaşatayım bizi.
Bir çocuk gibi temiz bir sayfaya yazayım ismimizi.
Hep en güzel yanımızla yaşatayım ikimizi..

Bu şiir toplam 906 kez okundu.
9.06.2008 21:16:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz