İBRAHİM POYRAZ (battal66)

son kalenin kahramanları

SON KALE’NİN KAHRAMANLARI

Anadolu yiğitler diyarı
Okunur her taşında bir kahramanlık destanı
Nice yiğitler yükseldi göğe kefensiz, hepsinin alnı aydan temiz
Vatan yaptılar bu toprakları
Niceleri var ki bu vatan uğruna fedaya hazır canı cananı

Yıl 1915
Kana susamış dünya,
Kana susamışların en vahşileri dikmiş gözlerini Anadolu’ya
Topunu tüfeğini almış gelmiş
Bir ordu kurmuş yamyamlardan, yenilmezmiş
Akbabalar misali gökte sayısız tayyare
Boğazın bütün suları kaplanmışken çelikle
Karşılarında, bu vahşete dur diyecek Son Kale Çanakkale

Yıl 1915
Kapalı ufuklar altında bir ölüm kalım savaşı
Yeri göğe çıkarır patlayan bombalar, kan kokusu sarmış her yanı
Kıyamet gününe benzer bir kalabalık ki sanki mahşer
Yere serilmiş cansız bedenler, ayaktakilere ise ölüm yağdırıyor gökler

Mehmet’im aslanları titretti kükreyişin
Ölüm yoktu sana bu yolda, düşersen şehit idin
Kan kusan mermileri, dağlar yıkan gülleleri söndürdün göğsünde
Tarihi sen yazdın yiğidim, yedi cihanı durduran heybetinle

Yıl 1915
Yüzünde tebessüm uzanmış toprağa
Siyah saçları kıpırdıyor akşam rüzgârında
Bulamamıştı belki bir parça bez yarasına sarmaya ama
Göğsündeki mektup merhemiydi bütün acılarına
Dualara sarıp gönderdi seni annen ve yârin
Vurulduğunda yükseldi ruhun göğe, daha yere düşmeden bedenin

Mehmet’im
Akif’in dizeleri bile yetmezken seni anlatmaya
Hakaret sayma bu kırık dökük satırları hatırana
Kanını bayrağına armağan ederken olamadıysam da yanında
Şehitliği tattığın bu topraklar vatanım kalacak
Kanım damarlarımda dolaştıkça.


1426 İbrahim POYRAZ

Bu şiir toplam 521 kez okundu.
19.06.2008 15:58:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz