Velicem Yılmaz
KAVŞAK DÜZLEM
açılır bütün sokaklar evlere
bütün kapılar sokaklara kapanır
ben ev gibi sana açılırken
sen kapı gibi kapanırsın bana
elleri kocaman bir buluta takılmış
güneşti başımdan aşaği dökülen su
sine sine gelir ölüm
şafak vakti yer/ekin
bahçeye öteki sesini kuşanmış
ince yaprağı dokur gül şırası
kırmızı onca üzgün
gözlerine açılır bütün çiçekler
her mevsim turfanda
geçen sabah teninden
kuş sesleri sızan
günışığı karşıladı beni
bahar akıyordu aklımın adresi
badem dalı gibi çocukluğum
atlıkarıncaya arkadaş
kalbim kuşların telaşlı kanadında
atıyordu yorgun bir dereyle birlikte
ağızlarında taze pişmiş gökten bir tabak
dudaklarımı alıp götürürlerdi venedikli gemiciler
her rıhtımda bedenim bin bir ok yarası
Bu şiir toplam 723 kez okundu.
27.02.2007