kağan işçen (kaan_iscen)

Kül Rengi Gözlerinin Gölgesinde Uyanmak

Kül Rengi Gözlerinin Gölgesinde Uyanmak

kül rengi gözlerinin gölgesinde uyanmak
tatlı ve ılık
o kendinden emin nahoşluğunun derinliklerinde
zamanı anlayışla karşılamak bu

sonu gelmezliğin aklı yitik
denizlerimiz birleşmeyince keder sisi oluyorum
birleşmeyince delik deşik kadife sesinde
bir sen varsın demek bir de alelacele bir kargaşa
sesine eş oluyorum ister istemez
ama gözün kirpiğin olamıyorum
hiçbir sevilesiliğin

vızıldanmayı bırakalım artık
işte yüreklerimizde
körpe ve gümbürtülü aşk tanrısı
boş lafları bırakalım diyorum
işte toprağın kokusu
işte tortusu yalnızlığa erişmek tutkusunun
bütün çehreleriyle gelsin üstümüze ayrılık
yeter ki bitsin parıltılı yalanların tazeliği
arınsın bu haziran gölgesizlikten
şirinliğine el sürsün şefkatli yalnızlığım

soluğu kesilmiş yüreğimin
sadece senin sularında kulaç atmaktan
ama gökyüzü gene pırıl pırıl
bulvarlarda en güzel çay saati
kıvılcım dolu kalabalığı güneşin

bir zamanı anlayamamak ağrıtır başımı
bir de başımı kaldırınca seni görememem
ölüm hayalet gibi dikilmişken önümde
seni özlerim gözlerinin kül rengi gölgesini

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiir toplam 857 kez okundu.
29.06.2008 19:59:57

• Yorumlar
• Yorum Yaz