Velicem Yılmaz

İNCELİK

Dağılıyor söz hücrelere
Atomlarına dağılıyor sevgi
Çözülüyor şifre
Gözlerim sayısal ağlıyor
Yaprağın fotosentez güncesi gibi hayat

Uzayın diliyle bakarsan şiirin kristal kalbine
Köşeli ikindilerde yön bulmaz
Us’un yarıçapı
Yapışkan güz sonudur ömrün kimliği
Ya da kimi yerimiz fiziki örenge

Gündelik giysileriyle gülün yeryüzü isyanı
Çoğalıyor mevsimin bedeni
Bir kımıltı var derinde
Dünya kendi azabını güdüyor sereserpe

Kapısını açıp çıktın yüreğimin
Yörüngeden çıkmış gezegendir şimdi gecelerim
Demir sürgüler iner az sonra
Yalnızlığın üstüne
Camlar yollara yakın kızları okşar
Belli bir parantez içinde
Sığınır anayurdun
Kelimelerin kaçak güzergahına


Suç benim ki aynı limanda bindik bu gündeme
Tarih sekiz otuz
Günlerden söz toplamı
Doğum sancısı bir güne
Merhaba olur çocuklar
Kanadı kırık enleme demir çarık ve asa
Çoğalmamızdır kendini yenileyen tabletlere

07 02 2007 / Ankara

Bu şiir toplam 647 kez okundu.
4.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı