Ertuğrul Bayam
Sen Olmasaydın
Olmasaydın hayatımda
Bir ruhtum sadece
Yeryüzünde anlamsız gezen
Aynalarda hüzün
Şiirlerde ızdırap
Herkesin tanıdığı
Yalnızlığın şairi olurdum
Olmasaydın bakışlarımda
Ağlamak olurdu vazifesi
Her daim baktığında boş duvarlara
O sensizlikten yoksul gözlerim
Küçük bir parkın
Üç beş bankı olurdum,
Hiç oturulmamış.
Sahilde soğuktan üşüyen
Elinde selpak satan çocuk olurdum
Bir kaç milyonu umut eden
Yarınlardan bihaber
Susuzluğu olurdum
Sahra çöllerinde
Uçsuz bucaksız kum tanelerinde
Kıp kızgın olurdum
Sen olmasaydın
Bir hiç olurdum
Toprağa girmiş
Kanlı canlı,
Bir ölü olurdum
Ahireti görmemiş
Günahları olurdum senli düşlerin
Yüzüme vurduğunda
Bakılması zor ateşler olurdum
Sen olmasaydın
Kendini tanımayan
Kimliksiz bir deli olurdum
Amacı olmayan
Hayata gülerek bakan
Belki de,
Sorgusuz sualsiz cennet vaat edilen
02.04.2006
Sen olmayınca
Amaçsız, gayesizim
Asla sevemeyeceğim
Doğmamış çocuklarımı
Ertuğrul Bayam
Bu şiir toplam 480 kez okundu.
19.03.2007