ayten bal (ayten)

&&&İSTANBUL&&&

Ah be İstanbul sende mi vuracaktın beni arkamdan?
Sende mi terkedip gidecektin beni?
Denizlerin içine salıp boğulmamı mı izleyecektin?
Bitip tükenmem için günlerimi mi sayacaktın?
Bir film gibi zevkle mi izleyecektin yaşadıklarımı?
O hayırsızdan beklerdimde senden beklemezdim be İstanbul.
Az mı koştum o cennet kokan bahçelerinde,
Az mı paylaştım senle dertlerimi,
Az mı yürüdüm sonunu bir türlü göremediğim o sessiz dar sokaklarında,
Dostum sanmıştım seni be İstanbul
Dert ortağım sanmıştım,beni anladığını düşünmüştüm.
Yalanmış be İstanbul,hepsi yalanmış!
Herşey gibi sende yalanmışsın.
Sende en zor anlarımda terkedip bırakanlardanmışsın!
Herkesten beklerdimde senden beklemezdim be İstanbul.
Değer verdiklerim birgün çekip gitmek zorunda mı?
Arkalarında kalanları düşünmeden gülüp eğlenmeliler mi?
Hiç mi üzülmemeliler?feryat figan hiç mi bağırmamalılar?
Hep üzmeliler,hep ağlatmalılar mı?
Hep taş kalpli mi olmak zorundalar bilmem ki?
Artık istemiyorum yanımda ne bir dost ne de bir arkadaş!
Hepsi iki yüzlü,hepsi kötü,hepsi mahvedici!
Evet anladım bunu sonunda
Ama çok geç be İstanbul!çok geç!
Şimdi dört duvar arasında benliğimle bir başımayım!
İşte beklediğiniz gün geldi,dost görünümlü düşmanlarım!
Bir kişiyi daha tükettiniz,kullanıp attınız bir kenara.
Ben indirdim isyan bayraklarımı,
Şimdi sıra sizde kaldırın zafer bayraklarınızı,
Basın çığlıklarınızı.
Ama soracağım bunların hesabını sizden!
Er ya da geç soracağım!
Düşeceksiniz elime!
Af dileyeceksiniz ama nafile!
Bütün vicdansızlar çalacak kapımı mutlaka.
Ama yok,size verecek bir helallik sözüm bile yok!
Şimdi gidiyorum!
Gözlerim yaşlı,yüreğim buruk,kalbim kırık
GİDİYORUM!
Ve hala bekliyorum!


ZALİM,ZALİM,ZALİMSİN BE İSTANBUL!!!

Bu şiir toplam 496 kez okundu.
14.05.2007 21:54:14

• Yorumlar
• Yorum Yaz