A. Yavuz Yavrutürk

gitmeli bazen

ve sen,kopmayasın diye yüreğimden
gözyaşı dökmeden martılar
ayrı kalmadan
aşka kıymadan
deniz kirlenmeden
sahile vurmadan ölüsü balıkların
yağmurun kokusunu incitmeden öfkemiz
kavga etmeden
gitmeliydim
-kaçmalıydım kendimden-

sen leyla ile mecnun''u
aslı ile kerem''i
şirin ile ferhat''ı
ve daha nicelerini örnek gösterirken
sevdamıza
kaçışımı kalbim kırıldıdiye yorumladın
oysa verdiğin örneklerin hiçbirinde
-ve hiçbir yerinde-
kavuşmak yoktu
ve kucaklaşmak sonsuza dek
ayrılığı içine yazmışlardı sevdaların
hüzünlü bir türkde hiç dile gelmiyor
kavuştuk diye atılmıyordu naralar
/ayrılık işleniyordu türkülere dize dize/
ve hüznün incinmiş yüzleri
bir daha gelmeyecek sevgiliye
adanırdı şiirler

gözleri;illa ki gözleri dilenirken Tanrı''dan
bir daha
ve asla gelmeyecek sevgiliydi
uzun kış gecelerinde hikayesi anlatılan
sen kaçışımla kaybolan
ve yüreğimi mesken tutan sevgilisin işte
ve sen
yitik bir şehrin kenar harabelerinde
bıraktığım
bir ömür boyu kendime anlatacağım
ve yaşadıkça avunacağım
hikayemdeki efsanemsin

A Yavuz Yavrutürk

Bu şiir toplam 1.961 kez okundu.
28.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı