Fatma Zehra SUNGUR (çalı kuşu)

AÇLIK VE ÇIĞLIK

AÇLIK VE ÇIĞLIK
Aç bir çocuk gördüm, çöpü karıştırıyordu,
Utandım çünkü ben sofrada yiyordum.
O çocuk ve onun gibiler açtı kursakları boş...
Biz böylesine tokken o doğdu doğalı aç...
Kazan kazan yemekler çöpe giderken,
Eğlence olsun diye_ sirtaki dedikleri_ tabak kırarken,
En üstün varlık nasıl böyle yapar diye düşünürken,
Sığmaz içim içime kafam karışır...
Açlığım geçerken onlar niye aç diye,zihnim bulanıklaşır.
Kahvaltıları yok, sıcak çorba,aş, öğünleri yok...
Bizler beş yıldızlı otellerde yiyecek beğenmezken.
Onların takati kalmaz ölüme yürürler yavaş yavaş...
Medeni insanlar;medeniyet gelmeden insanlarda açlık yoktu.
Medeniyet dediğiniz sizin onların kursağına yiyecek koymak değil,
Silahlara mermi koymak,korkuyu,kaygıyı açlığı büyütmek!...
Aç insanlar var bu dünyada milyonlarca,
O aç insanları,canlıları düşündükçe,tokluğum beni tok tutmaz,
Bir yerlerimde sızılarım,sancılarım,aciz çaresizliğim acıtır beni...
ÇALI KUŞU 08.04.2008

Bu şiir toplam 491 kez okundu.
28.07.2008 09:53:32

• Yorumlar
• Yorum Yaz