Sadık Dal

GECEYLE DOST DLDUM

Bazen yağmurlar yağar İstanbulun kör gecelerinde
Gökyüzü gözlerini anımsatır sanki bana göz kırparcasına
Sanki seni bekliyorum der gibi bir hali var yıldızların
Sanki git söyle ona ne hissettiklerinider gibi
Denedim be yıldızlar olmuyor bitmiyor bu ızdırab

Bir tek beni gökyüzündeki ay anlıyor
Onun da derdi var ama belli etmiyor
Ama bulutlar anlamış ayın derdini
Ayın gözyaşlarını, içindeki acıyı onlar dile getiriyor
Yağmurlar yağıyor gözyaşı olarak
Derlerini karınlıkta aydınlanan şimşekler anlatıyor
Ayın da derdi aynı benimde...
Dertler bitmez dostlar derdi olan sadece ben miyim

Beni bir tek gece karanlığımı anlayacak

Gece karanlığının da bir derdi var;
Durumundan belli,, hissettiriyor içinden geçenleri
Gündüzle bir türlü kavuşamamaktan yakınıyor
Ne zaman ben gelsem o kaçıyor diyor
Sokak lambalarıyla dost olmuş fakat
Onlarda beni satıyor diyor
Bağrıma taş diye dünyayı bastım olmuyor
Kalbe girdimi çıkması zor diyor
Ve devam ediyor sözlerine
Zindan dan beter gönlüm
Dertlerle dolmuş şu fani ömrüm...
Gözümden akmaz oldu yaşlar
Bir tek seni sevdi şu deli günlüm..

Karanlık olduysam sebebim sensin
Ömrüm bittiyse ecelim
Öldükten sonra kefenim
Ahir ette tek tavacım sensin

Güneş doğuyor ufkun ardından
Ben daha geceyle vedalaşamadan

Bu şiir toplam 909 kez okundu.
18.05.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı