artık canıma yetti bu hayat sensiz olmaz
şerbet gibi tadın var tatmadan hiç durulmaz
kendimi bulamam ben senin rengin olmadan
ışık bile az gelir ateşinle yanmadan
madem ki sardı beni aşkının pervanesi
sabredip dayanmalı gönlümün tek prensi
ısınırım gözlerinin o kömür karasında
nasılsa kavuşuruz ölümde olsa sonunda...