izzet durmaz (izzet d.)

napalım keder buymuş

baba işten gelir televizyon izler
anne mutfaktaki işleri bitirir elişi yapar
ablalar abiler kendileriyle ilgilenir
üzülme be gülüm kader buymuş

anneye deriz şu şöylemi
ben ne bilyim oğlum
baba bazen teleizyonu kısıp bişeyler söyler
abla ve abi biraz ilgilenir
biraz ilgilenseler nolurki
ama şükretmek gerek bizden kötüleri vardır
napalım bizim kaderimiz buymuş
ama yinedee şükretelim

Bu şiir toplam 554 kez okundu.
29.12.2008 16:29:51

• Yorumlar
• Yorum Yaz