Mustafa Sarıkaya (mustafani)

ANNEM

Yaptığın yemekler, burnumda , kokuyor,
Çamaşırdan yıpranmış eller kilim dokuyor,
Senden aldığım terbiye cennete sokuyor,
Senin hakkını nasıl öderim annem.

Köyde yoksulluktan, kültürden uzaktın,
Genç yaşında dedeme, nineme baktın,
Amcamın çorabını dikerken ufaktın,
Yerin en kutsal makamda annem.

Ben küçücük çocukken hastalanmışım,
Sırtında gerzeye, doktora taşımışın,
Nerede kalacağını şaşırmışın,
Kirli bezlerimi denizde yıkamışın.

Medeniyetten uzak köy töreleriyle,
Aile içi kavgalarda darbe bereleriyle,
Kadın başına hayat mücadeleleriyle,
Nasıl başa çıktın sevgili annem.

Hamileyken çok ağır hastalanmıştın,
Bebeğe zararlı ilaçlardan kullanmıştın,
Uyarmamıştı hiç kimse doğum yapmıştın,
Sakat kızkardeşime yıllarca sabırla bakmıştın.

Çocuk yaşta zorla babamla evlendin,
Azar, dayak yedin haklarını bilmedin
Yoksul köyde erkek nefsine emanetdin,
Dünya kadınlarına örneksin annem.

Saçlarına düşen aklar bana gelsin,
Çektiğin çileler bahara ersin,
Her annesiz çocuk seni sevsin,
Ben seni nasıl unuturum annem.

Bu şiir toplam 4.566 kez okundu.
5.01.2009 01:10:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz