berilsu gül (berilsu)

mecburum

Ben mecburum sana diye başlar tüm cümleler önce...
Aslında bilirsin ki ne sen ona mecbursundur ne de o sana...
Avutursun kendini bu yalanla...
Senin sanırsın, hiç gitmez, hep benimle dersin...
Taki o güne kadar...
Sana mecburum, kendine iyi bak cümlesine dönüştüğü ana kadar...
Artık biz yoktur o saatten sonra geriye kalan kuru bir sen ve bendir...
Yollarda 2 ye ayrılmıştır artık
Tıpkı o kocaman bizin 2 ye ayrılıp sen ve ben olduğu gibi
İstemeye istemeye de olsa gidersin
Artık ona değil gitmeye mecbursundur
Duyduğun o sevgi bir an da içini Yakup kavuran bir köz olmuştur sanki
Yanmaz ama yanmadığı gibi sönmez de hiçbir zaman
Her nefes aldığında içini acıtır
Geri dönüşünde yoktur artık
Dönünce iyileşeceğini sanırsın, ama lanet olası gururun seni bağlar
Kimseler bilmese de, görmese de o bağı sen düğümlemişsindir kendine
Kurtulamazsın, uğraştıkça daha da bağlanırsın
Sonunda vazgeçersin
Ama bilirsin aslında vazgeçtiğin o değil nefes almak, yaşamak, hayattır
Yinede olsun onun için değer dersin güler geçersin

Bu şiir toplam 735 kez okundu.
20.01.2009 19:07:29

• Yorumlar
• Yorum Yaz