mehmet akif tiryaki (ako957)

Gel Artık Timenos-2

Gün yorgunu Güneş kül rengi bulutlar arasından
adaların arkasına çekilirken
radyoda eski günlerden bir şarkı ve balkonda Terinos

Kinidos’ta
gökyüzünün sonsuz boşluğunda
yuvasına geç kalmış martı çığlıkları ile
iri üzüm tanelerine benzeyen yıldızlı
bir yaz gecesi başlıyordu ve sahilde Terinos

Ege’ye özgü işte bu lacivert gecelerde
imbatla beraber Afrodit’in saçları teninde uçuşur
Timenos’tan gelen mektupları tekrar tekrar okur
dalgalara gözlerini yaslardı

Timenos
Ahh! Timenos ilk göz ağrısı

Terinos’un kayık yapıp denize bıraktığı kağıt parçası
kanadı kırık martıları kıskandırırcasına
yavaş yavaş uzaklaşırken
Timenos’u daha dünmüş gibi
iki sene önce Şark hizmetine gönderdiği günü anımsadı

Amfi tiyatrodan yayılan hüzünlü keman sesleri
ılık kumlar üzerinde bağdaş kurup otururken
kemancının tellere dokunuşu gibi
Terinos’un denize salıverdiği kağıttan kayık
gideceği yeri bilircesine gözden kayboldu

içinde uyanan çocukla el ele yorgun ama umutlu
keçiboynuzu ve badem ağaçları arasında
evin yolunda Terinos

Geceye yayılan seslere sarılıp
yüreğini uykunun sonsuz boşluğuna bıraktı

Gün uyanmadan kapının tokmağı aralıklarla vuruldu
Uykulu gözlerle anne kapıya koştu
“Timenos” desem inanmazsınız belki ama
(şair Terinos ve ailesine bir güzellik yaptı)
ve kapıda yol yorgunu oğlu Timenos vardı.

Mehmet Akif Tiryaki
03.05.2007

Bu şiir toplam 552 kez okundu.
13.06.2007 18:43:21

• Yorumlar
• Yorum Yaz