Erol SARIBOĞA (bsny_02)

DÜŞ(ÜNMEK)

Önce hafiten buğulanır bir çift göz
Yanıbaşında olan ama sana çok uzaktaymış gibi
Kımıldasan dokunacağın ama gitsen asla ulaşamayacağın
Bazen fal taşı gibi açarak,
Bazen de büzüştürerek dalıyorsun o yerlere.
Sonu belirsiz düşüncelerde gezinirken
Yüzünde gah tebessüm gah hüzün belirliyor
Sürekli bir şeylerin muhakemesini yaparken
Bir türlü sonuca ulaşamıyorsun
Bilmem ki neyi düşünürdün,
Bir sevgiliyi mi, bir ana babayı mı,
Bir hayatı mı yoksa varlık sebebini mi?
Düşündüğün sevgiliye iyi bir eş mi
Ana babaya iyi bir evlat mı,
Yoksa inandığın ilaha iyi bir kul mu?
Bazen kendine söz veriyorsun
Yapabilirim diyorsun.
En kötüsüde bazen de her şeye boşver gitsin diyorsun.
Ve başın ağırlaşıyor çıkmak istiyorsun artık
Çünkü ağır geliyor düşündüklerin.
Birden gözlerindeki buğu kalkıyor
Hafif baş ağrısıyla hayata devam ediyorsun…

Bu şiir toplam 432 kez okundu.
11.04.2009 21:00:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz