RAFET KARTAL (rafet)

ANEY

Yatağım ki diken her gün batıyor.
Gönlüm mü korlara daim yanıyor.
Ciğer pare pare olmuş kanıyor.
Bunu başkaları bilmiyor aney

Erkenden düşmüşüm gurbet yoluna.
Hasret kalmışım ben sıla çuluna.
Bir gün nasip olsa düşsem koluna.
İstiyom rabbimden vermiyor aney

Kanın rengi aldır kar ise beyaz.
Üşüyorum aney odam da ayaz.
Olmadı ömrümde hiçbir mevsim yaz.
Bu hali kimseler bilmiyor aney.

Gurbetin yolları taşlı dediler.
Gurbete gidenler yaslı dediler.
Gurbetin vicdanı paslı dediler.
Yinede kaderim sürüyor aney.

Sol yanım sürekli ağrıyor aney.
Kiminin sağ yanı ağrırmış aney.
Dertlerim dermana bağrıyor aney.
Dermansa bir türlü duymuyor aney.

Gözlerim daim ağlıyor benim.
Karalar daim bağlıyor aney.
Şu halim gönüller dağlıyor benim.
Kimseler göz yaşım silmiyor aney.

Başka ne diyeyim hasretim bitmez.
Anlıma yazılmış gurbetim gitmez.
Hasretle tükenen bir ömür gelmez.
Kavuşma mahşeri bekliyor aney.

Bu şiir toplam 633 kez okundu.
3.05.2009 21:13:13

• Yorumlar
• Yorum Yaz