sedat ulugana (sedatm)

deli üşüyecek

Gidenlerim çoğaldı
Kalanlarım azaldı
Bilmem ne yapmalı nasıl anlatmalı kendine
Hani ben doğduğumda sen yoktun
Öldüğümde sen olabilecek misin bilmiyorum
Şimdi
Bu Mevlana’dan kalma kent ağladıkça eriyecek
Kimse saramayacak onu
Artık
Bir kedi
Çocuksu gözleriyle bakamayacak kocaman delisine
Ve deli üşüyecek
Umutlar solacak
Bir gün nefesler de kesilecek
Hoş geldin ölüm de
Ama sen yoksun
Duvardaki o siyah beyaz resmin hep dursun

Bu şiir toplam 466 kez okundu.
23.10.2009 02:34:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz