alev vural (duygu_m)

çaresiz

ağır bir gecenin sabahında
oturmuşum televizyon karşısına
ben evimde sıcacık çayımı yudumlarken
sen orada, deprem haberlerinde
sen bana bakıyorsun, ben de sana
bakışlarında çaresizlik
belki biraz umut
titriyorsun hafiften
belki korkudan, belki de soğuktan
sonra başka bir haber daha
bir çocuk yıkıntıların arasında
yaklaşık on yaşlarında
gözlerinde bir ışık
kurtarılmayı bekliyor
enkazdan çıkıyor çıkmasına da
ölüm onu bulmuş ya bir kere
bırakmıyor yakasını...
ağlıyorum...

Bu şiir toplam 605 kez okundu.
25.10.2011 15:02:07

• Yorumlar
• Yorum Yaz