yavuz selim karaca (bozoklu)

ZORDA OLSA YAŞARSIN

isyanın içinde devleştiğinde
bazen ne kadarda uzak dersin,
umut bana...
o an için düşmek,
düştüğün yerde kalmak istersin.
hayallerini gömmek istersin
ya toprağın en dibine
yada yüreğinin en gizli kalmış köşesine



sonraaaaa...
ansızın gülümser gözlerinde birileri
onlara tutunarak kalkarsın ayağa
henüz düşmekteyken yerlere
hayat sana dair umut sunmasada
sevdan,
sevdiklerin gelir aklına
ve kalmak zorundasındır zorda olsa ayağa
ne savaşlar verdim dersin hayatla



çünkü bilirsinki
umutsun sen birilerine
ve çünkü
senin bir gülüşün için yaşayan birileri vardır uzaklarda
keşkelerin tıkanır boğazına
çoğalır ahların içinde...



bir gece yarısı,
hıçkırırken bulursun düşlerini
ve sen zorda olsa gülümsersin
gülümsersin umudun yoksada hayata dair
umut olmak zorundasın başkalarına



öyleya...
sen kendin için yaşadınmıki
kendin için gülesin
düşündüğün kadar birilrini zamanın oldumu
düşünmeye kendini
sevdiklerin üzüldümü yüregin çırpınırdı bir kuş misali
yıkmak isterdin dünyaları...


unuttuğun bir şey vardı aslında,
sen umutlarını dağlara
hayallerini sevdiğinin gözlerine
ben demeyi taaa çocukken
gömmüşsün mezara.



29/06/2010

Bu şiir toplam 747 kez okundu.
23.11.2011 19:41:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz