Yağmur GÜNENÇ (Yağmur Günenç)

Bitmeyen İstasyon

Özlemekk...
Açılan her kapıda tarifsiz bir yansıya tutulmak,
Aramak...
Ve yanlış yerle zamanda; yanlış birine tutunmak..
Anlamsız bir bekleyiş,
Bilirim aslında vagonlar parça parça;
Ve her bir vagon bamkaşka,
Birilerinin yarım kalmışı aslında.
Ve tren hep raydan çıkardı ben içindeysem özellikle.
Ölü bir şairin dizeleri gibiydi kalbim,
Herkesin ayrı bir yorumla anladığı ikinci yeni şiiri gibi..
Hoş bende anlamadım ya
Her bir yaşıyor musun sorusuna; ölmezden geliyordum aslında.
Ve anılar..
İşte en acısı bu ya,
Yıllar sonra bir yere gelmek ve yıllar öncesine dönmek bir anda
Özlemek..ama neyi?
Hangi vagonda kaldı sığmayanlar içime?
Hangi rüya hangi mevsim,
Hangi yarım kalmış hikaye?
Neresindeyim ben bu duanın?
Ressam tablosunu yarım bırakmaz,
Van Gogh bile görmeden çizerken; benim tablom niye eksik?
Sorgulamamak gerek diyorum bazen hayatı,
Acıyı da neşeyi de olduğu gibi kabullenmek..
Ama bu anlamsızlıkla yetinmek;
Böyle eksik büyümek niye?
Hangi masala girsem roman olup çıkıyorum öyle.
Figüranlar beni oynar doğum günümde.
Her bir kırık hece ayrı bir ben bu kalpte,
Ondan sonra ses düşmesi diyor bu türkologlar bilmişçe..
Eksilen her bir hece ayrı bir umut oysa içimde..
Özlemekk..
Neyi ve niyee.?
Yaşanmayan her şey ayrı bir özlemdi ruhuma.
Ne yürüyebildik,ne konuşabildik onunla..
Sadece sustuk olduğunca.
İçimizde çığlıklarla sustukk,yazık ettik zamana
Şimdiyse parça parça hatıralar var ortada
Geçtiğimiz her yol ayrı bir acı oldu ruhumuza
Bakalım bu kırıklarla tren ne zaman varabilecek son istasyona?

Bu şiir toplam 363 kez okundu.
2.09.2013 14:55:43

• Yorumlar
• Yorum Yaz