Mehmet Koyun (meh ay)

Ve güneş batar.

Ve güneş batar.
Karanlığa bırakır aydınlık yerini.
Yüreğim gibi…
Gündüz hep bir yerlere koşturan insanlar evlerine çekilirler.
Bir sessizlik kaplar ortalığı.
Ama ben gündüz de yalızdım,
gece de yalnızım.
Yalnızlığımın sebebi,
insanların çevremde olup ya da olmaması değil.
Senin yanımda olmaman…
Nedendir bilmem ama
daha bir hüzünlü olur insan gece olunca.
Daha bir kırılgan…
Daha bir özler olurum yârimi.
Sanki gündüz bağrımda yanan yârimin ateşi,
akşam karanlığında bir rüzgâr tarafından körüklenir.
Daha bir büyür hasreti.
O anada yüzünü görmek,
sarılmak istersin. Hiç biri olmaz ama bilirsin.
Karanlığa inat dayanmaya çalışırsın.
Ne kadar çok hüzün koksa da gece,
yine de her bir gece daha bir yaklaştırır beni sana.
Çünkü ben sana kavuşmak için gün sayıyorum…


29.04.2014

Bu şiir toplam 471 kez okundu.
6.08.2014 20:04:03

• Yorumlar
• Yorum Yaz